مدیریت دانش در دانشگاه‌ پیام نور؛ تحلیل وضعیت گویه‌های اثرگذار بر شاخص‌های کلیدی مدیریت دانش

تبدیل شدن دانش به عنصر اصلی قدرت در هزارۀ سوم، سازمان‌ها را به سوی استفاده از دانش فردی و جمعی در راستای کسب موفقیت و دست‌یابی به مزیت رقابتی سوق داده است؛ در این میان، دانشگاه‌ها در نقش قطب علمی هر کشور و از مراکز اصلی تولید دانش و تربیت افراد دانش‌آموخته نقش بسیار مهمی را در پیشرفت روزافزون کشورها بر عهده دارند. هدف از این پژوهش، بررسی و اولویت‌بندی شاخص‌های استراتژی، فرهنگ، ساختار، سیستم انگیزش و پاداش، فرایند، فناوری، منابع سازمان و رهبری، به عنوان مهم‌ترین شاخص‌های اثرگذار بر فرایند مدیریت دانش و ارائۀ راهکار با هدف بهبود آنهاست. نوع تحقیق توسعه‌ای و از نظر ماهیت توصیفی پیمایشی است و جامعۀ آماری نیز کارکنان و اساتید دانشگاه پیام نور شهر تهران به تعداد 180 نفر هستند و نمونۀ آماری طبق جدول مورگان و به روش تصادفی ساده 125 نفر انتخاب شده است. اولویت شاخص‌ها و گویه‌های سنجیده شده به کمک آزمون فریدمن مشخص گردید و در این میان، شاخص رهبری، بالاترین اولویت را به خود اختصاص داد. همچنین به کمک روش گروه کانونی شیوۀ ارتقای هر یک از شاخص‌ها و گویه‌ها ارائه گردید.